Resonations

The colour of dissent is not supposed to exist. Even if it did, would they care to see? But when the lights go off what eyes would you need? Choice is a paradox in times like these You'd better learn to wield dissent  with your hands tied down. Watch your step you may tread into waters Waters filled with moss and murk where light drowns in little Brownian dances Oh did you know these waters were meant to cleanse your heads and houses? Or that they rear pet sharks beneath taught to chew off heads that dare to resist? If you feel a chill creeping down your spine remember  that it has nothing to do with winter. But should winter come here it would have us turn to wolves so we'll stay in packs watching each other's back and fight through the disconnected dark with sockets spitting streams of sparks For in darkness we shall turn to light It is then that our fires burn bright. Picture credits: needpix.com

மண்டியிட்டு தொழும் அன்வர் பாய் வேறெதெற்கும் மண்டியிடுவதில்லை பேரப் பிள்ளைகளை அம்பாரி சுமக்கும் தருணங்கள் மாத்திரம் விதிவிலக்கு. நாள் தவறாமல் மதியம் மூன்று மணிக்கு பைபாஸ் ரோட்டின் வலப்புறம் அணைந்த குண்டம்மா கடையில் கப்பைவத்தல் வாங்கிக் கொள்கிறார் கொறிப்பதுமில்லை கொடுப்பதுமில்லை நிலைக்கும் பார்வை எதிர் நிற்கும் பசும்பொன்னார் சிலைமேல். பெரும்புழுதி கிளம்பவரும் பெரியகுளத்து பேருந்தின் இரைச்சல் மட்டுமே சலனம் செய்யும் சாவி. தேவர் சிலையொட்டி நிற்கும் ஊர்தி நோக்கி ஊர்ந்து இறங்கும் முதிய முகம் தோறும் அலசல்- நிற்க. முன்கதை இதோ. ஆண்டு எழுபத்தி ஆறாகிறது ஆருயிர் தோஸ்த் ரஹீம் வங்கதேயம் சென்று. பிழைப்பு தேடி பெயர்ந்தவன் வாக்கு ஒன்று தந்திருக்கிறான் பிரிந்த அதே இடம் அதே வேளையில் என்றேனும் மீண்டு நட்பை மீட்டு காலம் கைப்பற்றி சிறுவர்களாய் தொலையலாம் என. பாவம் அன்வர் பாய் சேதி அறியவில்லை அடர்ந்த அவரது வெள்ளைரோமங்கள் காதுக்கு வேலிசெய்கின்றன முதியவரினின்று உண்மையை போர்த்தி மூடும் நரைகளின் கருணை ரஹீம் பாயின் காலுக்கடியில் இருந்து நழுவிப்போன மண்ணின் உரிமை அவருக்கு தெரிய

Sometimes they'll know that you aren't listening and they'll tell you aren't yourself that you've lost your happy because you chose to walk out How will they know that you are still falling because you broke out of a lonely house hinged to the top of a ragged cliff that housed horrors that haunt realtime that you had to get out of it but the only way out was a fall that even as you fall the winds rake you but you scream and you know that it heals your void and you know you shouldn't forget that you'd break that fall on a heap of soft wet earth with tinkles promising a wayside stream where you'll wash and swim and drink to your fill And look and be and smell and sound like how you did like you were before young, trusting and gurgling, raw, prime, happy, bold and ready.